Ege'nin 2 Yaş Günlüğü - 5., 6. ve 7. Gün

Beşinci, altıncı ve yedinci günlerde herşey bir kaostan ibaretti. Çünkü eve yatılı misafir geldi ve hepimizin düzeni altüst oldu!

Ege'nin 2 Yaş Günlüğü - 4.Gün

Ege, bu sabah beni hiç ağlamadan, el sallayarak uğurladı.

Akşam, çantamı eline aldı ve hemen bıraktı. Telefonu sormadı. Balkona yemek yemek için çıktık ama yoldan geçen arabalar bu akşam ilgisini çekmedi ve yemek yemek istemedi. Yine saçma ve hatta şu an hatırlayamadığım şeyler için ağladı.

Haftalık Menü #9

Ege'nin haftalık menüsünü, yoğunluktan ötürü bir süredir yayınlayamıyorum. Gerçi çok çeşitli, çok değişik orijinal yemek tariflerim falan yok. Klasik mevsim sebzelerini, et ve baklagille dengeleyerek bir menü oluşturmaya çalışıyorum. Birkaç ufak tarifin ter alacağı bir yazıyı inşallah en kısa zamanda yayınlamak istiyorum, ama biraz daha zaman lazım, şu sıralar maalesef çok yoğun geçiyor.

Gelelim bu haftanın yemeklerine:

Ege'nin 2 Yaş Günlüğü - 3.Gün

Bu sabah Ege beni işe el sallayarak uğurladı. Ağlamasını aşağıda apartmandan çıkarken duydum ama hemen kesildi. Demek ki ya sustu ya da çok azaldı, en azından çığlık çığlığa ağlamadı.

Ege'nin 2 Yaş Günlüğü - 2.Gün

Bugün yine telefonumu çantamın iç gözüne saklayarak girdim eve. Yine ben gelir gelmez çantam alındı, kurcalandı, telefon bulunamadı. Bu sefer, yeni aldığım Meraklı Minik dergisi bulundu (Dergi çok güzel aslında ama 3 yaş üstü çocuklar için. Yani pek çok güzel aktivitesi var, o sebeple. Ben Ege ile sadece resimlerine bakarız diye düşündüğüm için almıştım çünkü bu sayıda böcekler vardı ve Ege böcekleri çok seviyor, ilgi alanında. Süper Kurti kitabına da bayılıyor mesela, çeşit çeşit böcek resimleri var diye.)

Ege'nin 2 Yaş Günlüğü - 1.Gün

Ege'de son zamanlarda yaşadığımız bazı değişimler var ki, bunlara bakarak, 2 yaş sendromu denen şeyin peşimize düştüğünü -ya da belki kişiliğinin gelişme aşamalarında olduğu için bu sürecin tavırlarını sergilediğini diyelim- söylemiştim.

 

Ege'nin 2 Yaş Günlüğü - Sendromlu döneme hoşgeldik!

Ege, emeklemeye başladığından beri çok hareketli bir çocuk. Yürümek diye bir kavram, onun hayatında yok. Emeklemekten direk olarak koşmaya geçti. O günden beri de sadece koşuyor. Evin içinde dışında her yere koşarak gidiyor. Ve neredeyse hiç durmuyor.

Bebeğime Mektup - 4

Canım oğlum!

2 yaşını bitireli şurada birkaç gün oldu. İki koca yıl geçirdik seninle! Hayatımın belki de en yorgun ama en mutlu, en güzel, en doyurucu, en huzurlu iki yılıydı. İyi ki yaşıyorum dedirten iki koca yıl. İyi ki doğurmuşum dediğim binlerce dakika, milyonlarca saniye… Hayatımda yaptığım tek şey değil elbette annelik, sadece annelikle var olmuyorum, kendimi öyle görmüyorum ama yaptığım en anlamlı şey olduğu kesin. Bir insan doğurup büyütmekten daha anlamlı bir şey olabilir mi insan hayatında? Hele etrafta bunca savaş, bunca ölüm ve kötülük varken….